فهرست :

مقدمه                                                                                       

نام علمي و مختصري در مورد تيره ي خشخاش

طول عمر و ارتفاع، ريشه، ساقه، برگ، گل، ميوه دانه ي خشخاش

شرايط اقليمي مناسب براي رشد خشخاش

مناطقي که امروزه خشخاش در آنجا کشت مي شود

منشأ ترياک

موارد مصرف خشخاش

خواص دارويي خشخاش

خشخاش گياهي است که بومي که اروپاي جنوب شرقي و آسيا (خاورميانه) است. 

کشت خشخاش نخستين بار 3400 سال پيش از ميالد در جنوب ميان رودان صورت گرفت. در برخي از مقالات هم زکر شده که، اين گياه حدود 2500 سال قبل در منطقه ي مديترانه کشت مي شده است و سابقه ي گياه را تا 5000 سال قبل ذکر مي کنند. 

به طور کلي بيشتر مواد مخدر از ترياک به دست مي آيد و آن نيز محصول نوعي خشخاش است. از آثاري كه از سومري ها باقي مانده است چنين برمي آدي که آنها قديمي ترين و مشهورترين ماده ي مخدر يعني ترياک را استعمال مي کردند و به خشخاش گياه شادي بخش هم مي گفتند. سوري ها خشخاش را گياه لذت مي ناميدند. پس مي توان عمر کشت خشخاش را با عمر شناسايي ترياک و مواد مخدر توسط انسان برابر دانست. 

هنر کشت خشخاش بعدها از سوري ها به آشوريان و سپس به بابليها منتقل شد و از آن جا به مصر راه يافت. در دهه ي 13 پيش از ميلاد دوران طلايي ترياک با کشت گسترده ي خشخاش در تبس پايتخت مصر آغاز شد. بازرگانان، ترياک و همراه آن کشت خشخاش را از مصر به کارتاژ، يونان و اروپا مي بردند، پس از آن« کشت خشخاش در قبرس پيشرفت قابل ملاحظه اي داشت و ترياک در قرن چهارم به چين هم رسيد و به اين ترتيب، کشت خشخاش در سراسر کره ي زمين گسترش يافت.

نام علمي خشخاش:‌

در طبقه بندي، هر گياهي داراي يک اسم ژنريک است که از دو کلمه تشکيل يافته است. اولين کلمه معرف جنس و دومي معرف گونه ي گياه مورد نظر است. گياه خشخاش با نام علمي papaver somniferuml (پاپاور سومنيفرم)گياهيست متعلق به تيره يا خانواده ي papaveraceae (شقايق) و جنس ياژانر papaver و گونه ي somniferume مبدأ خشخاش را از گونه ي papaverse tigerum مي دانند.  

شرح تيره خشخاش:

Papaveraceae گياهاني عموماً علفي بندرت داراي اعضاي چوبي و يا به صورت درختچه اند شامل 700 گونه مي باشند که تعداد فراواني از آنها تعلق به papaver ها دارند وسعت انتشار آنها در کره زمين زياد مي باشد بطوريکه در غالب نواحي معتدله نيمکره شمالي و حتي در مناطق سرد يافت مي شوند ولي در نيمکره جنوبي بندرت ممکن است نمونه هايي از آنها مشاهده گردند اين گياهان برگهايي به وضع منفرد بر روي ساقه دارند پهنک برگ آ«ها نيز غالباً منقسم به قطعات باريک فراوان است گلهاي آنها نر- ماده شامل 2 کاسبرگ زود افت 4 گلبرک(در 2  رديف) تعداد زيادي پرچم و مادگي از تخمداني چند خانه است. در بعضي از آنها 3 کاسبرگ و6 گلبرگ ديده ميشود. 

از اختصاصات آنها اين است که گلبرگ هاي آنها در حالت غنچه وضع چين خورده دارند ولي پس از شگفتن گل صاف مي گردند. 

ميوه آنها پوشينه يا خورچين مانند و محتوي دانه هاي ريز بسيار است