سبوس گندم به سبب فراواني توليد و قيمت مناسب و دارابودن ميزان نسبي پروتئين بالا و ويتامينها و مواد معدني به خصوص فسفر، در تغذيه دام ، طيور و آبزيان مورد استفاده قرار مي گيرد. مصرف سبوس گندم در جيره غذائي دامهاي نشخواركننده به علت ملين بودن و در مورد طيور به سبب محدود بودن قابليت جذب مواد فيبري موجود در آن نبايد از ميزان معيني در خوراك متراكم آنها تجاوز نمايد.
- 1هدف و دامنه كاربرد
هدف از تدوين اين استاندارد تعيين ويژگيهاي فيزيكي - شيميائي - اصول بسته بندي و نشانه گذاري - نمونه برداري و روشهاي آزمون سبوس گندم براي تغذيه دام و طيور آبزيان مي باشد.
- 2تعاريف و اصطلاحات
-1-2سبوس گندم مخلوطي از لايه هاي مختلف پوسته و قسمتهاي جوانه و لايه آلورن 1 در دانه گندم كه در اثر عمليات آسياباني به عنوان سبوس جدا مي شود و كميت و كيفيت آن بستگي به نوع گندم مصرفي و فرآيند كلي كارخانه آردسازي دارد. (به ويژه از نظر ميزان آرد چسبيده به سبوس ).
-2-2مواد خارجي : به هر گونه موادي غير از سبوس گندم از قبيل باقيمانده حشرات ، كنه هاي مرده اندامها، تنيده ها، فضولات آنها، فضله موش و پرندگان و تيرخاك و خاشاك اطلاق مي شود.
- 3ويژگيها
-1-3ويژگيهاي فيزيكي
-1-1-3رنگ : رنگ سبوس گندم به رنگ گندمي كه از آن تهيه شده بستگي دارد و از رنگ كرم تا قهوه اي روشن متفاوت است .
-2-1-3بو: سبوس گندم داراي بوي طبيعي مخصوص بخود است .
-3-1-3اندازه : ريزي و درشتي ذرات سبوس گندم بستگي به نوع گندم و شيوه توليد آرد در كارخانه دارد ولي به هر حال سبوس گندم نبايد بيش از 30درصد وزني حاوي ذرات نرم باشد.
-2-3ويژگيهاي شيميائي :
-1-2-3ويژگيهاي شيميائي سبوس گندم بايد برابر جدول زير (جدول شماره 1) باشد